اختلال طیف اوتیسم، هر آنچه والدین کودک اوتیسم باید بدانند!

اختلال طیف اوتیسم چیست؟

اختلال طیف اوتیسم نوعی اختلال رشد عصبی است که با مشکلات در تعامل و روابط اجتماعی ، الگوهای رفتاری تکراری و علایق و فعالیت های محدود مشخص می شود. یک مطالعه در سال 2018 توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها تخمین می زند که از هر 59 کودک ، یک کودک مبتلا به اوتیسم است. به عبارت دیگر ، میزان اوتیسم 1.7 درصد است. پسران 4 بار بیشتر از دختران به این اختلال مبتلا هستند و این اختلال معمولاً در دختران بیشتر است.

اوتیسم در کودکان

تولد و حضور کودک اوتیسم در هر خانواده ای را می توان یک اتفاق چالش برانگیز دانست که باعث ایجاد تغییرات اساسی در سیستم خانواده شده و بر آن تأثیر منفی یا مثبت بگذارد. ابهام در تشخیص ، شدت اختلال کودک ، ضریب هوشی پایین ، اضطراب در مورد آینده ، عدم هماهنگی با هنجارهای جامعه و انواع رفتارهای عجیب و روش های ارتباطی و همچنین رفتارهای مزاحم و مخل از جمله عواملی است که خانواده را تحت تأثیر قرار می دهد فشار. در خانواده شدید می شود. این تنش ها در بسیاری از موارد می تواند منجر به مشکلات زناشویی ، فرزندپروری ناکارآمد ، اختلالات اضطرابی و افسردگی در خانواده شود.

در اینجا چند سوال وجود دارد که در اکثر خانواده های دارای کودک اوتیسم مشترک است:

واکنش خانواده های دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم چیست؟

یکی از بزرگترین چالشهایی که اکثر والدین پس از تشخیص اوتیسم در فرزندان خود با آن روبرو هستند ، کنار آمدن با غم تشخیص این اختلال است. کارشناسان مراحل پذیرش این خانواده ها را شرح داده اند ، از جمله موارد زیر:

۱- انکار:

معمولاً والدین معتقد نیستند که فرزندشان در ابتدا به دلیل شوک ناشی از تشخیص ، با فرزندان دیگر متفاوت است. شنیدن چنین اخباری برای والدین قابل قبول نیست و در این مرحله بیشتر والدین تصور می کنند تشخیص پزشک متخصص اشتباه است و بیماری را انکار می کنند.

۲- خشم:

در این مرحله ، فرد از خود می پرسد: “چرا من؟”. فرد از تلخی و بی عدالتی در سرنوشت عصبانی است. از این رو ، با خود و اطرافیان خود برخورد تندی دارد.

۳- چانه زنی:

در این مرحله والدین مایلند هرچه دارند بدهند و سلامتی کودک خود را تماشا کنند.

۴- غم و اندوه ، افسردگی و غم و اندوه:

وقتی والدین متوجه می شوند که فرزندشان مبتلا به اوتیسم است ، احساس ضعف می کنند و این اعتقاد که این ناتوانی بیش از حد است که نمی تواند بر آن غلبه کند ، باعث علاقه آنها به فعالیت های عادی اجتماعی می شود. ، مراقبت های بهداشتی و فعالیت های عادی روزمره را کاهش دهید. شاید این مرحله ای باشد که والدین شروع به پذیرش واقعیت موجود می کنند.

۵- پذیرش:

وقتی والدین همه این مراحل را طی می کنند و به این واقعیت می رسند که فرزندشان با بچه های دیگر متفاوت است ، این مسئله را می پذیرند و سعی می کنند مشکلات و مسائل کودک خود را کاهش دهند.

این مراحل اغلب در افراد مختلف با هم تداخل دارند و به اشکال مختلف بروز می کنند. وجود این مراحل به این معنی نیست که همه والدین این مراحل را پشت سر می گذارند ، اما برخی والدین سالها در برخی مراحل باقی می مانند. به عنوان مثال پدری که 10 سال پس از تشخیص اختلال در فرزندش حاضر به قبول این موضوع نیست.

 کلام آخر

تشخیص این اختلال برای والدین بسیار دردناک است اما می تواند به کودکان آنها کمک کند تا درک و کمک کنند. شاید مهمترین مسئله والدین دارای کودک دارای طیف اوتیسم ، تشخیص و سازگاری با کودک طیف اوتیسم باشد. یکی از مهمترین مسائل خانواده های دارای کودک اوتیسم این است که ابتدا به دنبال منابع اطلاعاتی و پشتیبانی از خود و فرزندشان باشند و از این طریق به مدیریت و کاهش استرس قابل پیش بینی کمک کنند. در شماره بعدی بیشتر در این باره صحبت خواهیم کرد.

اگر در خانواده فرزند اوتیسم دارید و می خواهید اطلاعات و استفاده از خدمات در دسترس آنها و همچنین س questionsالاتی در مورد ویژگی های فرزندتان باشد و به دنبال شناخت و برقراری ارتباط با سایر والدین زبان خود هستید ، ما به شما کمک خواهیم کرد شما. ما انجام می دهیم برای اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید.